Χριστόφορος Κορυφίδης, Νομαρχιακός Σύμβουλος, επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης στο Νομαρχιακό Διαμέρισμα Δράμας.

Στις 10 Ιανουαρίου 2010 η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε μια σημαντική πρότασή της για δημόσια διαβούλευση. Την πρότασή της, που αφορά, στη ``Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στην Ελλάδα (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ).

Πέρα από τις θετικές ή και τις αρνητικές αντιδράσεις που είχαμε, μέχρι στιγμής, η εν λόγω πρόταση δίνει σε όλους μας μια σημαντική ευκαιρία. Την ευκαιρία να συζητήσουμε-μετά από πολλά χρόνια-σοβαρά και πολιτικά.

Συνεπώς η διαβούλευση αυτή, ως διαδικασία, έχει μια ιδιαίτερα μεγάλη σημασία και αξία. Φέρνει στο επίκεντρο της καθημερινότητάς μας τα μεγάλα πολιτικά μας προβλήματα και συνεπώς δημιουργεί συνθήκες για την αντιμετώπισή τους εν γνώσει, με συμμετοχή και με διαφάνεια (λειτουργία με όρους κοινωνίας της γνώσης).

Με όρους, λοιπόν, κοινωνίας της γνώσης θα πρέπει από την αρχή να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές αφετηρίες στην προσέγγιση του προγράμματος ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄.

Υπάρχει καταρχήν η αφετηρία όλων όσων θίγονται τα συμφέροντά τους από τις προθέσεις της Κυβέρνησης να προχωρήσει σε μια νέα Αρχιτεκτονική του Συστήματος Διακυβέρνησης στην Ελλάδα, συνολικά. Στην αφετηρία αυτή συνωστίζονται όσοι παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου διαβλέπουν τους κινδύνους που δημιουργούνται προοπτικά στα συμφέροντά τους, από την πρόθεση αυτή. Μεταξύ των άλλων, στην κατηγορία αυτή, ανήκουν οι εξωθεσμικές εκείνες δυνάμεις, που ελέγχουν σήμερα τμήματα της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν οι παρασιτικές δυνάμεις των μεσαζόντων στη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και του δημόσιου πλούτου, καθώς και κάποιες περιθωριακές δυνάμεις κυρίως μικρών και μεσαίων στελεχών της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης, που διαβλέπουν στη συγκεκριμένη πρόθεση της Κυβέρνησης ατομικούς κινδύνους. Δηλαδή τους κινδύνους που διατρέχει κάθε ανάξιο και άνομο δημόσιο πρόσωπο, από τη διαφάνεια και τον συνεχή κοινωνικό έλεγχο. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι στην εν λόγω αφετηρία οδεύουν-έτσι τουλάχιστον φαίνεται- και οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις.

Υπάρχει, επίσης, η αφετηρία, όπου συγκεντρώνεται ένα μεγάλο κομμάτι των στελεχών της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για εκείνα τα στελέχη που δεν αντέχουν άλλο την ανοχή της ανομίας και τον επικοινωνιακό και μόνον χαρακτήρα της πολιτικής ζωής.

Υπάρχει, τέλος και η αφετηρία όπου συνωστίζονται οι ανώνυμοι πολίτες. Οι πολίτες-ανεξάρτητα από ιδεολογική και κομματική προέλευση-που βιώνουν στην καθημερινότητά τους, όσο κανείς άλλος, τα προβλήματα του άναρχου, άνομου και διεφθαρμένου συστήματος διακυβέρνησής μας.

Είναι σαφές ότι ο ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄ ως μήνυμα δεν απευθύνεται σ’ όσους μας οδήγησαν ή σ’ όσους συνεργούν συνειδητά στη σημερινή ``διοικητική ανομία΄΄. Απευθύνεται-ανεξάρτητα από τις κομματικές ταυτότητές τους-στους πολίτες. Και απευθύνεται επίσης σ’ εκείνη την κατηγορία των πολιτικών και αυτοδιοικητικών στελεχών που-χρόνια τώρα-παλεύουν για την αλλαγή των δομών του πολιτικού μας συστήματος.

Μελετώντας το περιεχόμενο του ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ΄΄ διαπιστώνουμε εύκολα ότι δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Αντίθετα διαπιστώνουμε ότι ταυτίζεται με συγκεκριμένες παλαιότερες επεξεργασίες της ΕΝΑΕ και της ΚΕΔΚΕ και αποτυπώνει προθέσεις ευρύτερου πολιτικού φάσματος, από εκείνο που καλύπτει σήμερα η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Στην πραγματικότητα και μεταξύ των άλλων, το πρόγραμμα ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄ εκφράζει και τα όσα ηχηρά διακήρυττε για το κράτος η ΝΔ του 2004 και του 2007. Διακηρύξεις, που τελικά δεν αποτόλμησε να υλοποιήσει. Ούτε καν, μάλιστα, να τις διατυπώσει, ως πρόταση, σε μια σελίδα χαρτί

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Στα προηγούμενα πλαίσια ο ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄-σε συνδυασμό με τις προθέσεις της Κυβέρνησης για τις αλλαγές που προτίθεται να επιφέρει στο Κεντρικό Σύστημα Διακυβέρνησης (χτύπημα των πελατειακών σχέσεων και του μαύρου πολιτικού χρήματος με τον νέο εκλογικό νόμο-επιτελικό κράτος), εκείνο που επιχειρεί να κάνει είναι να αλλάξει τον πολιτικό μας πολιτισμό, στο σύνολό του. Συγκεκριμένα ο ως άνω συνδυασμός επιχειρεί:

√ να ενσωματώσει στο νέο σύστημα διακυβέρνησης τις αρχές της διαφάνειας, της ανοιχτής διακυβέρνησης, της αξιολόγησης και της λογοδοσίας στη διοικητική λειτουργία και της αξιοκρατίας στην πρόσληψη προσωπικού•

√ να αξιοποιήσει σύγχρονα εργαλεία (ηλεκτρονική διακυβέρνηση) στη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας, όλων των επιπέδων και στις σχέσεις της με τις σύγχρονες αναπτυξιακές και όχι μόνον προκλήσεις•

√ να καλλιεργήσει συνθήκες πολύπλευρης δημιουργικής κινητικότητας, ατομικής και συλλογικής•

√ να καταστήσει τους πολίτες συμμέτοχους, ενεργούς και συνειδητούς• συμμέτοχους, ενεργούς και συνειδητούς σ’ ό, τι αφορά στην κοινωνική τους ευθύνη και την ευθύνη τους απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό τους ξεχωριστά• συμμέτοχους, ενεργούς και συνειδητούς στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και στις υποχρεώσεις μας απέναντι στις μελλούμενες γενιές• συμμέτοχους, ενεργούς και συνειδητούς απέναντι στο σύνθετο πρόβλημα της επιβίωσης της πολιτισμικής μας ιδιαιτερότητας σ’ ένα άκρως ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον• εκείνο της παγκοσμιότητας.

ΔΥΟ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Πέρα από το περιεχόμενο του προτεινόμενου κειμένου διαβούλευσης και πέρα από την προφανή κυβερνητική πρόθεση να προχωρήσει μετά την ολοκλήρωση αυτής της φάσης, σε μια δεύτερη φάση διαβούλευσης σε σχέση με τη χωροταξία των Περιφερειών και των Δήμων, υπάρχουν δύο ακόμη αναγκαιότητες που πρέπει να καλυφθούν τώρα με επίσημες δηλώσεις προθέσεων.

Η πρώτη αναγκαιότητα σχετίζεται με τις προθέσεις της Κυβέρνησης σ’ ό, τι αφορά στα Κεντρικά Όργανα του Κράτους και τις σχέσεις τους προοπτικά με τις Αυτοδιοικήσεις Πρώτου και Δεύτερου Βαθμού. Επισημαίνεται η αναγκαιότητα μιας σαφούς κυβερνητικής τοποθέτησης ότι προτίθεται να προβεί ή να συμφωνήσει στην αναθεώρηση του Συντάγματος (άρθρα 101 & 102) για την κατάργηση της παράλληλης λειτουργίας των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων με εκείνες των Αποκεντρωμένων Κρατικών Διοικήσεων. Μια τέτοιου είδους τοποθέτηση μπορεί να ενισχύσει έντονα τη δυναμική, που τείνει να αναπτυχθεί, υπέρ των Αυτοδιοικήσεων Δεύτερου και Πρώτου βαθμού.

Η δεύτερη αναγκαιότητα σχετίζεται με την οικονομική διάσταση της πρότασης. Η προβλεπόμενη συνταγματικά ``οικονομική αυτοτέλεια΄΄ των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού (άρθρο 102 §2), πρέπει να διασφαλιστεί όχι με δηλώσεις προθέσεων και εκ των άνω. Πρέπει να διασφαλιστεί με σταθερό τρόπο και στην αφετηρία της είσπραξης των εσόδων του κράτους. Ιδιαίτερα στις περιφερειακές και τοπικές πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τη δημιουργία νέων πηγών ανάπτυξης, την παραγωγή νέας γνώσης και την καινοτομία, ένα τέτοιο μέτρο θα λειτουργούσε ως ισχυρό κίνητρο κινητικότητας. Θετικής κινητικότητας, για τοπικές δημοσιονομικές πολιτικές συμβατές με τους στρατηγικούς στόχους της Ένωσης έως το 2020 (ΕΕ 2020).


ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

``Η διοικητική διαίρεση της Χώρας (Περιφέρειες) διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες΄΄ (άρθρο 101 § 2 του Ελληνικού Συντάγματος).

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ

Το Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975 αποτυπώνει σοφά τα κριτήρια με τα οποία οφείλουμε να διαμορφώσουμε τις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις, στην Ελλάδα. Στα προηγούμενα πλαίσια ο αριθμός τους και η χωροταξική τους κατανομή θα πρέπει να προσδιοριστούν με βάση μια επίκαιρη ερμηνεία των εν λόγω κριτηρίων, που θα απαντά στις προκλήσεις της συγκυρίας και στις πιθανές αντίστοιχες εξελίξεις, στο ορατό μέλλον. Σημειώνεται ότι ο αναπτυξιακός προσανατολισμός μιας περιοχής-γεωγραφικός και τομεακός-αποτελεί κυρίαρχη παράμετρο, για την ποιότητα και τη βιωσιμότητα της ανάπτυξή της.

Είναι σαφές ότι οι γεωοικονομικές, κοινωνικές, και συγκοινωνιακές συνθήκες που προσδιόρισαν τα όρια των μέχρι σήμερα 13 Περιφερειών της Ελλάδας, δεν ισχύουν πλέον. Το παράδειγμα των τριών Περιφερειών στις οποίες χωρίζεται η Μακεδονία και η Θράκη είναι χαρακτηριστικό.

Σήμερα οι γεωοικονομικές συνθήκες στην περιοχή είναι τελείως διαφορετικές από την εποχή που την προσανατόλιζαν αναπτυξιακά προς το Νότο. Το άνοιγμα των συνόρων και η απόκτηση ενδοχώρας-ως ζωτικού αναπτυξιακού χώρου-βόρεια, τα διευρωπαϊκά ενεργειακά δίκτυα, καθώς η προοπτική ένταξης όλης της Βαλκανικής στην ΕΕ, σε συνδυασμό με την πραγματικότητα της παγκοσμιότητας, έχουν διαφοροποιήσει γεωοικονομικά τελείως την ευρύτερη περιοχή.

Η εν λόγω γεωοικονομική συνθήκη διαφοροποιείται, επίσης κυρίαρχα, από τα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών (Εγνατία Οδός και κάθετοι άξονες-Διευρωπαϊκοί Άξονες Μεταφορών, όλων των μορφών, στην υπόλοιπη Βαλκανική). Σήμερα και μέρα με τη μέρα, γκρεμίζονται φραγμοί, που κρατούσαν κοντινές μεταξύ τους περιοχές, μακριά τη μία από την άλλη.

Μεγάλη αλλαγή, όμως, έχουμε και στο κοινωνικό επίπεδο με την υπεσυγκέντρωση πληθυσμών στη Θεσσαλονίκη, την-λόγω του δημογραφικού-παραγωγική εγκατάλειψη μεγάλων εκτάσεων στη γραμμή των συνόρων, αλλά και με την ανάπτυξη σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κύρια στη Θράκη.

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Οι προηγούμενες επισημάνσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σχετική πρόταση της Κυβέρνησης για 13 Περιφέρειες, που εμπεριέχεται στο ``ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄, θα πρέπει να επανεξεταστεί.

Στο βαθμό που οι Περιφέρειες λειτουργούν ανταγωνιστικά στο δεδομένο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πλαίσιο, οι Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες των Ελλήνων απαιτείται να έχουν γεωγραφικά, πληθυσμιακά, οικονομικά και πολιτισμικά μεγέθη, όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα.

Αυτό, από τη μια μεριά και μεταξύ των άλλων σημαίνει, ισορροπία. Κοινωνική ισορροπία, για την επίτευξη εσωτερικά μιας δημιουργικής συνοχής. Μιας συνοχής της οποίας το λειτουργικό αποτέλεσμα, ως ισχύς, θα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα της ισχύος των δήμων, που ανήκουν στη συγκεκριμένη, κάθε φορά, Περιφέρεια.

Από την άλλη, ολοκληρωμένο μέγεθος Περιφέρειας, στην περίπτωσή μας, σημαίνει νέο μείγμα ανθρώπων και τοπικών κοινωνιών. Ένα μείγμα που θα λειτουργεί, ως καταλύτης κινητικότητας, για νέες και δυναμικότερες πολιτισμικές συνθέσεις, παραγωγικές συμπράξεις και γνωστικές/τεχνολογικές, αναζητήσεις-ανατάσεις.

Τελικά, Ολοκληρωμένο Μέγεθος Περιφέρειας, είναι εκείνο το γεωγραφικό, πληθυσμιακό, γνωστικό, παραγωγικό και πολιτισμικό μέγεθος, με το οποίο, επιτυγχάνονται ποιοτικές συνθήκες βιωσιμότητας, υψηλής συγκριτικής απόδοσης. Η κοινωνική ισορροπία για κοινές στοχεύσεις, οι ελευθερίες κινητικότητας για ανεμπόδιστη δημιουργική δράση και οι συμβατοί με τη συγκυρία αναπτυξιακοί προσανατολισμοί, συμβάλουν ουσιαστικά στο να αποκτήσει το μέγεθος μιας Περιφέρειας ουσία και περιεχόμενο. Με άλλα λόγια, να χαρακτηριστεί, ως ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ.

Στα προηγούμενα πλαίσια-ειδικότερα στη βόρεια Ελλάδα-τα μεγέθη των τριών Περιφερειών που υπάρχουν (Μακεδονία-Θράκη) δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, σήμερα, ως ``ολοκληρωμένα΄΄. Αντίθετα οι γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί τελευταία στην περιοχή, εμφανώς επιβάλλουν ευρύτερους σχηματισμούς. Ευρύτερους Περιφερειακούς σχηματισμούς, που προσδιορίζονται με βάση την ανεμπόδιστη επικοινωνία στην ευρύτερη περιοχή και κύρια τη δυνατότητα για κοινούς αναπτυξιακούς προσανατολισμούς (προς τον Βορρά, με ποιοτικά μεσογειακά προϊόντα).

Μια τέτοια προοπτική στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας-Θράκης, στο βαθμό μάλιστα, που θα απεξαρτηθεί από το μέγεθος και την έλξη της Θεσσαλονίκης, μπορεί να αναπτύξει σύντομα, πολύπλευρη και ισχυρή δυναμική.

ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ…ΜΕ ΝΟΗΜΑ

1. Για την υλοποίηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού της χώρας κατά την προγραμματική περίοδο 2007-2013, η Ελλάδα χωρίσθηκε σε πέντε χωρικές ενότητες, στις οποίες αντιστοιχούν πέντε Περιφερειακά Επιχειρησιακά (ΠΕΠ), ως εξής:

√ Ε.Π. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
√ Ε.Π. ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ - ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
√ Ε.Π. ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ
√ Ε.Π. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ- ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΗΠΕΙΡΟΥ
√ Ε.Π. ΑΤΤΙΚΗΣ
(Απόσπασμα από το ΕΣΠΑ-ΠΕΠ)

2. … Με τη Νέα Αρχιτεκτονική η κρατικά αποκεντρωμένη διοίκηση οργανώνεται σε επίπεδο ευρύτερων χωρικών ενοτήτων, τις Γενικές Διοικήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται, με βάση λειτουργικά και αναπτυξιακά κριτήρια, στις απαιτήσεις της εδαφικής, κοινωνικής και οικονομικής συνοχής και προάγουν τη συνολική ανταγωνιστικότητα του Εθνικού Χώρου. Στη θέση των σημερινών 13 Διοικητικών Περιφερειών συγκροτούνται έως 7 Γενικές Διοικήσεις (Απόσπασμα από τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ-σημείο 102).

3. …Οι οργανισμοί της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, από τις σημερινές 54 νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, τις 3 διευρυμένες νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και τα 19 επαρχεία, δηλαδή ένα σύνολο 76 διοικητικών ενοτήτων, εξελίσσονται σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις σε αριθμό ανάλογο των σημερινών 13 διοικητικών περιφερειών. Ειδικά στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζονται με ειδικές ρυθμίσεις τα θέματα μητροπολιτικού χαρακτήρα (Απόσπασμα από τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ-σημείο 23).

Είναι πράγματι απορίας άξιο, γιατί τα ΠΕΠ του ΕΣΠΑ είναι πέντε, οι Γενικές Διοικήσεις στον ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ΄΄ επτά και οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις, πάλι στον ``ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ΄΄ 13. Ποιες `` γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες΄΄ εξυπηρετούν αυτές οι διαφοροποιήσεις;

Παράλληλα, στο βαθμό που ο πρώτος βαθμός αυτοδιοίκησης έχει αναφορά στον ισχυρό Δήμο και ο δεύτερος στην Περιφέρεια δεν θα ήταν σωστότερο οι Αντιπεριφερειάρχες να εκφράζουν Δήμο, ή Δήμους και όχι τις τέως Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις ή Νομαρχιακά Διαμερίσματα;

Και το σημαντικότερο. Ποια επιχειρηματολογία αιτιολογεί την προτεινόμενη θέση για την εκλογή των Περιφερειακών Συμβούλων σε εκλογικές περιφέρειες που αντιστοιχούν στα τέως Νομαρχιακά Διαμερίσματα; Δεν είναι λογικότερο οι εκλογικές περιφέρειες των Περιφερειακών Συμβούλων να ταυτίζονται με τους Δήμους προέλευσής τους και σε αριθμό ανάλογο με τον πληθυσμό τους;

Κάτι τελευταίο. Είναι απαραίτητο, σ’ ό, τι αφορά ιδιαίτερα στον αριθμό και τη χωροθέτηση των Αυτοδιοικητικών Περιφερειών, το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» να δώσει σχήμα μακροπρόθεσμων αντοχών. Τίποτα δεν δικαιολογεί για τις Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες επιλογές κοντόφθαλμες και μεταβατικού χαρακτήρα.


ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΔΗΜΟΙ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

Τι σημαίνει αλήθεια «ισχυρός δήμος»; Ισχυρός δήμος είναι κατά βάση εκείνος ο δήμος που μπορεί να επιλύει τα προβλήματα και να ικανοποιεί τις προσδοκίες ζωής, των δημοτών του.

Συνεπώς, ο ισχυρός δήμος προϋποθέτει ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα, σύγχρονους και αποτελεσματικούς μηχανισμούς επίλυσης προβλημάτων και μια ηθική διαχείρισης, που θα ενισχύει και δεν θα απορρυθμίζει την κοινωνική συνοχή.

Οι γενικές αρχές και θέσεις που προτείνονται από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη νέα αρχιτεκτονική της Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης επιδιώκουν ακριβώς το στόχο να βρεθεί, κατά περίπτωση, εκείνο το μέτρο που θα καταστήσει τους δήμους των Ελλήνων ισχυρούς. Δηλαδή βιώσιμους, δημιουργικούς, αποτελεσματικούς και διαχειριστικά ``ηθικούς΄΄. Τους στόχους αυτούς υπηρετούν οι θέσεις για:

√ δραστική μείωση των ΝΠΔΔ & ΙΔ των δήμων, με διοικητικό, λειτουργικό και οικονομικό εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους•
√ θεμελίωση του ψηφιακού δήμου•
√ ταχεία εξυπηρέτηση των πολιτών, με τον εκσυγχρονισμό του θεσμού των δημοτικών ΚΕΠ, την αυτόματη εξυπηρέτηση του πολίτη με την «Κάρτα του Δημότη» και τη Διοικητική Βοήθεια στο Σπίτι•
√ ενσωμάτωση στη λειτουργία των δήμων των νέων αρχών δημοκρατικής διακυβέρνησης (απόλυτη διαφάνεια των διοικητικών πράξεων, υποχρεωτική λογοδοσία όσων ασκούν δημόσια εξουσία και συμμετοχή του πολίτη σε διαδικασίες διαβούλευσης πριν από τη λήψη των αποφάσεων).

ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΛΛΗΝΗΣ

Τα κριτήρια για τη χωροθέτηση των διοικητικών ορίων των νέων ΟΤΑ αποτυπώθηκαν επιτυχώς από την ΚΕΔΚΕ, στο Συνέδριο της Κυλλήνης, το 2007.

Πληθυσμιακά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, αναπτυξιακά, λειτουργικά και βιωσιμότητας, πολιτιστικά/ιστορικά και χωροταξικά είναι τα κριτήρια, που υιοθέτησε τότε, η ΚΕΔΚΕ.

Με βάση αυτά τα κριτήρια θα αποφασιστεί ο αριθμός και η χωροθέτηση των δήμων και στη Δράμα.

Διαδικαστικά είναι σημαντική η άποψη που θα καταθέσουν τα υπάρχοντα Δημοτικά Συμβούλια και η ΤΕΔΚ του Νομού. Αυτή θα είναι η άποψη των τοπικών αυτοδιοικητικών στελεχών. Από εκεί και πέρα σημαντική θα είναι, επίσης και η άποψη που θα κατατεθεί από τους φορείς της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών και από τον κάθε δραμινό πολίτη ξεχωριστά.

Σε κάθε περίπτωση θα ήταν λάθος οι απόψεις που θα ακουστούν να κινούνται έξω από τα κριτήρια της Κυλλήνης και να είναι αποκλειστικές. Αποκλειστικές, με την έννοια του να μην έχουν ή να μην επιτρέπουν μια δεύτερη επιλογή, συμβιβασμού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» θα προχωρήσει. Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι η μοναδικότητα που προβάλλει ο καθένας από εμάς, προβάλλεται με την ίδια ή διαφορετική επιχειρηματολογία κι απ’ όλους σχεδόν τους άλλους, δίπλα μας.

Συνεπώς οι απαντήσεις μας στις προκλήσεις του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» θα πρέπει να δοθούν με βάση μια συγκεκριμένη οπτική. Την οπτική όχι από εμάς-όπως είμαστε-προς όλους τους άλλους, αλλά από επάνω προς όλους μας. Μ’ αυτήν τη ματιά μπορούμε να δούμε γυμνή την πραγματικότητα των συλλογικών δυνατοτήτων μας, σήμερα και αύριο.

Να δούμε, δηλαδή, ότι θα είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε σ’ ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον. Να δούμε ότι οι δυνάμεις μας απέχουν πολύ από το να μπορούν να αξιοποιούν τις ευκαιρίες ανάπτυξης που θα προσφέρει το νέο σύστημα. Να δούμε, επίσης, ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες βοήθειας εκτός συστήματος. Και να δούμε, τέλος, ότι η μοναδικότητά μας δεν χάνεται. Συνεχίζει να υπάρχει, ακόμη και αν αποτελέσουμε μέρος ενός νέου συνόλου. Ενός νέου συνόλου που, όμως, μπορεί να επιτύχει τη-σίγουρα χαμένη διαφορετικά-βιωσιμότητά μας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ

Το 2007 τα αυτοδιοικητικά στελέχη που πήραν μέρος στο Συνέδριο της Κυλλήνης έκαναν ένα μεγάλο άλμα. Προσέγγισαν τους ΟΤΑ του 21ου αιώνα με τη ματιά που περιγράψαμε προηγούμενα. Το ίδιο άλμα θα πρέπει να κάνουμε και εμείς-τα αυτοδιοικητικά στελέχη και οι πολίτες της Δράμας-σήμερα.

Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο σ’ έναν δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο, με επιλογή του, να οδηγηθεί ουσιαστικά, στην αυτοκατάργησή του.

Γνωρίζω, επίσης, ότι υπάρχουν πραγματικές δυσκολίες στο να οδηγηθείς εν γνώσει και συνειδητά σε λύσεις που φαίνονται προβληματικές, σήμερα.

Πιστεύω, όμως, ότι αν δεν περιχαρακωθεί ο καθένας από εμάς στο μετερίζι του και επιτρέψει στον εαυτό του να πάει εναλλακτικά σε μια δεύτερη-τη δεύτερη καλύτερη επιλογή γι αυτόν- τότε, ίσως, μπορούμε να βρούμε κοινό/ους τόπο/ους.

Σ’ αυτή την περίπτωση θα πούμε ότι πετύχαμε. Πετύχαμε, εδώ στη Δράμα, να κάνουμε το δικό μας δημιουργικό συμβιβασμό. Το συμβιβασμό, που θα διασφαλίσει τη θετική διάκρισή μας, σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο αυτοδιοικητικής λειτουργίας-εκείνο της Περιφέρειας.

Οι δικές μας λύσεις-λύσεις όμως-είναι σαφώς προτιμότερες και το πιθανότερο σοφότερες από εκείνες που μπορεί να αποφασίσουν άλλοι για εμάς.