Γεώργιος Παπαβασιλείου, Νομάρχης Άρτας

Με την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής σηματοδοτούνταν η αφετηρία μιας νέας εποχής για κάποιους, το τέλος της γεωργίας για κάποιους άλλους. Η συμβατική γεωργία που εξασφάλιζε τη βιωσιμότητά της με τις υψηλές ενισχύσεις και τον ανταγωνισμό της ποσότητας έκλεισε τον κύκλο της. Μη μπορώντας να αγνοήσουμε τις διεθνείς αυτές τάσεις προσαρμοστήκαμε στη νέα πραγματικότητα (αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή)
Η πολιτική όμως αυτή, οδήγησε σε συρρίκνωση της παραγωγής. Ο λόγος είναι ότι το σύνολο της επιδότησης ενός αγροτικού προϊόντος δεν έφτασε στον αγρότη, αλλά αφαιρέθηκε ουσιαστικά από τις τιμή του προϊόντος στο χωράφι. Έτσι το σύνολο των επιδοτήσεων κατέληξε ουσιαστικά στις τσέπες των χονδρεμπόρων και των μεσαζόντων..

Μετά το 2014 οι επιδοτήσεις, που δίδονται από την κοινότητα τα τελευταία 40 χρόνια, φθάνουν στο τέλος τους. Το σχέδιο που προωθείται είναι η μερική επανεθνικοποίηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που σημαίνει ότι το 50% των ενισχύσεων θα κληθούν να το καταβάλλουν τα κράτη μέλη. Δεδομένου ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν είναι και καλή θα είναι αδύνατο να καλύψει ο κρατικός προϋπολογισμός τις απώλειες που θα έχουν οι εναπομείναντες παραγωγοί, από τη μείωση των κοινοτικών πόρων. Με τη λήξη των επιδοτήσεων οι τιμές των προϊόντων δεν καλύπτουν ούτε τα έξοδα παραγωγής.
Η λογική, ότι οι τιμές πέφτουν λόγω "κρίσης υπερπαραγωγής", είναι συνειδητό ψέμα. Η αλήθεια είναι ο ρόλος που παίζουν τα ολιγοπώλια στον καθορισμό των τιμών και η πολιτική που ευνοεί τις εισαγωγές ομοειδών προϊόντων, γιατί η "απελευθερωμένη" αγορά εξυπηρετεί την κερδοφορία των ολιγοπωλίων που ρυθμίζει τις τιμές των προϊόντων. Δεν είναι δυνατό να ισχύουν αυστηρότεροι ποιοτικοί περιορισμοί για τον Έλληνα αγρότη απ ότι για τα προϊόντα που εισάγονται από χώρες εκτός Ε.Ε, να ελληνοποιούνται ξένα προϊόντα και το κράτος περί άλλων να τυρβάζει.

Δεν φροντίσαμε ούτε καν να ολοκληρωθεί η υλοποίηση του ΟΣΔΕ, η λεγόμενη «ψηφιοποίηση» των αγροτεμαχίων, ενώ αντίθετα εξακολουθούμε την στρεβλή προσέγγιση αναθέσεων για να καλύψουν την επίρριψη ευθυνών στις διπλοκαταγραφές του παρελθόντος αλλά και για να ικανοποιήσουν την πολιτική τους πελατεία Αυτό, βέβαια, έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να στερείται ενός αξιόπιστου εργαλείου άσκησης αγροτικής πολιτικής και την αδυναμία καταβολής των χρημάτων της Ενιαίας Αποσυνδεδεμένης Ενίσχυσης με αποτέλεσμα τη μη έγκαιρη χορήγηση των ενισχύσεων στους καλλιεργητές.

Σπαταλήθηκαν εκατομμύρια ευρώ σε ιδρύματα για έρευνα και αποτελέσματα δεν υπάρχουν αφού τα χρήματα πήγαν στους ερευνητές και όχι για νέα εργαλεία αγροτικής παραγωγής.
Πρέπει επιτέλους να προχωρήσει το Μητρώο των Αγροτών που συνεχώς εξαγγέλλεται αλλά δεν υιοθετείται για τους γνωστούς λόγους, για να μπορέσει να ασκηθεί πολιτική για τους πραγματικούς αγρότες.
Τα προβλήματα είναι πολλά. Πρέπει η σύγχρονη και ολοκληρωμένη προσέγγιση του όλου ζητήματος να περιλαμβάνει υποχρεωτικά την παραγωγή, την μεταποίηση, την διάθεση και την κατανάλωση των προϊόντων.
Είναι επιβεβλημένη η χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής που θα στοχεύει στην:
• στην εξασφάλιση ικανοποιητικών εισοδημάτων στους παραγωγούς, με μικρότερη εξάρτηση από τις επιδοτήσεις. Και δεν εννοώ, κατάργηση των επιδοτήσεων, αλλά αύξηση των τιμών παραγωγού με ταυτόχρονη μείωση του κόστους παραγωγής καθώς και στην
• ανάπτυξη ενός πολυλειτουργικού μοντέλου γεωργίας που θα βασίζεται στη χρήση φιλικών στο περιβάλλον μεθόδων παραγωγής και στην παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Βασικό ρόλο στην υλοποίηση της πολιτικής αυτής πρέπει να έχει το τεράστιο γεωτεχνικό δυναμικό της χώρας. Αυτό πρέπει να λειτουργούσει σαν συνδετικός κρίκος της κεντρικής αγροτικής πολιτικής με τον παραγωγό μας στην εκμετάλλευση.

• Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος υπηρεσιών του Υ.Α.Α.Τ και του ευρύτερου γεωργικού τομέα, στα πλαίσια και της νέας διοικητικής αναδιάρθρωσης, προκειμένου να μπορούν να εξυπηρετηθούν άριστα και αποτελεσματικά οι στόχοι της αναπτυξιακής πολιτικής.
• Θα πρέπει άμεσα να αναπτυχθεί ένα υγιές συνεταιριστικό και αγροτικό κίνημα μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες το οποίο θα στηριχθεί από την πολιτεία.(ενώσεις κλαδικών ομάδων παραγωγών και ισχυρές διεπαγγελματικές οργανώσεις)
• Το κράτος οφείλει να βοηθήσει τους παραγωγούς να στραφούν προς τα ποιοτικά προϊόντα και να τα προωθήσει στις αγορές του εξωτερικού. Κρίνεται σκόπιμο η επανασύσταση γεωργικών ακολούθων στις μεγάλες αγορές του εξωτερικού.
• Να γίνουν μελέτες για την αναδιάρθρωση παλαιών καλλιεργειών και να προσδιοριστούν οι εγχώριες ανάγκες σε αγροτικά προϊόντα ώστε αυτές να καλύπτονται κατά το δυνατόν από την εγχώρια παραγωγή.
• Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει επίσης το ισοζύγιο φυτικής και ζωικής παραγωγής όσο και να επαναπροσδιοριστεί το Πρόγραμμα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής»του Υ.Α.Α.Τ έτσι ώστε να στηρίξει πραγματικά τους αγρότες και την εκμετάλλευσή τους.

Η αγροτική πολιτική που έχει ως στόχο την ανάπτυξη της χώρας μας και τον παραγωγό αφέντη στο βιός του και όχι επαίτη, απαιτεί όραμα, σαφή προσδιορισμό των στόχων, περιλαμβάνει την αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων παρέχει η Κ.Α.Π (και παράλληλα τη μείωση των αρνητικών συνεπειών της) καθώς και την αξιοποίηση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών πλαισίων, και την ενσωμάτωση όλο και μεγαλύτερης επιστημονικής συνδρομής.
Η Ελλάδα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τις ανάγκες της και να συνειδητοποιήσει ότι η ανάπτυξη της χώρας περνά μέσα από την Γεωργία και την Κτηνοτροφία.