Χρήστος Κιούπης, δημοσιογράφος, υποψήφιος του συνδυασμού Πρωτοβουλία Πολιτών «Πράσινο Γαλάτσι»

Οι εκλογικές νίκες έχουν πολλούς πατεράδες, ενώ τις ήττες τις χρεώνεται μόνον ένας. Στην περίπτωση όμως του δήμου Γαλατσίου, η βασική αυτή παραδοχή θα πρέπει να αναστραφεί, εάν θέλουμε να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια της νέας βαριάς ήττας της Δημοκρατικής Παράταξης.

Τα λάθη που έγιναν είναι τραγικά και υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια ουσιαστική συζήτηση, όπου άπαντες θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που έχουν προκειμένου σύντομα να γίνει ένα νέο ξεκίνημα από μηδενική βάση χωρίς προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις.

Το πρώτο μεγάλο λάθος ανήκει σίγουρα στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο όφειλε να έχει ξεκαθαρίσει από το καλοκαίρι το τοπίο, ώστε να υπάρχει καθαρή γραμμή και ο κόσμος να ξέρει τι συμβαίνει και ποιόν του προτείνεται να υποστηρίξει.

Τα φαβορί αυτής της άτυπης αναμέτρησης ήταν ο Θόδωρος Τούντας και η Έλενα Ζέρβα, που έδωσαν ο καθένας με τον τρόπο του τις δικές τους μάχες για να κερδίσουν το χρίσμα από την Ιπποκράτους.

Παρασκήνιο

Αυτοί που γνωρίζουν το παρασκήνιο, ξέρουν πως το μειονέκτημα του πρώτου ήταν οι πολλές αρνητικές γνώμες και της δεύτερης η χαμηλή αναγνωρισιμότητα, με αποτέλεσμα να προτιμηθεί η λογική του Πόντιου Πιλάτου και κανείς τελικά να μην πάρει το χρίσμα.

Εάν σκεφτεί κανείς την περίπτωση του Γιώργου Καπέλη, που έτσι κι αλλιώς θα ήταν υποψήφιος, αλλά και τους πολλούς ενδιαφερόμενους για το χρίσμα, γίνεται αντιληπτό ότι η ήττα ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένη.

Το στρατόπεδο του Θόδωρου Τούντα μπήκε στη μάχη, χωρίς στόχευση και στρατηγική και απευθύνθηκε στην ουσία σ’ αυτό που αποκαλείται «σκληρό ΠΑΣΟΚ», χωρίς ουδείς να σκεφτεί ότι οι μάχες κερδίζονται με συμμαχίες.

Στο στρατόπεδο της Έλενας Ζέρβα υπήρχε η αυταπάτη ότι η έκπληξη μπορούσε να γίνει με τη λεγόμενη ψήφο διαμαρτυρίας, χωρίς καν να σκεφτεί κανείς ότι το ΚΚΕ και ο «Άλλος Δρόμος», κυριαρχούσαν στους ψηφοφόρους του συγκεκριμένου χώρου.

Χωρίς πρόταση εξουσίας

Και οι δύο συνδυασμοί δεν είχαν στην ουσία πρόταση εξουσίας, με αποτέλεσμα ο νυν δήμαρχος Κυριάκος Τσίρος να μπορεί να ψαρεύει σε θολά νερά και να αποσπάσει ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του χώρου που του έδωσε τη νίκη.

Για να καταλάβουμε τι συνέβη, ας σκεφτούμε ένα από τα βασικά συνθήματα που υπήρχε στο εκλογικό κέντρο του Θεόδωρου Τούντα, που τον παρουσίαζε ως τεχνοκράτη.

Όποιος ξέρει τον κ. Τούντα, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι εάν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ο λαϊκός και μπεσαλίδικος χαρακτήρας τους και όχι η τεχνοκρατική προσέγγιση των γεγονότων.

Συνονθύλευμα

Το ψηφοδέλτιο του συνδυασμού του, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολύ καλό, αλλά το γεγονός ότι ήταν ένα συνονθύλευμα προσώπων και όχι ομάδα με προοπτική και όραμα, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την καθίζηση στα επίπεδα του 25%.

Όσο για την επίθεση που έγινε εναντίον του κ. Τσίρου μέσω ρεπορτάζ σε τηλεοπτικό σταθμό ήταν σε στιγμή τέτοια που δεν μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα, γιατί ο κόσμος ζητούσε να ακούσει πρόταση για τον τρόπο διοίκησης του δήμου.

Εφιάλτης

Ο β’ γύρος ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης, αφού όποιος βρέθηκε έστω και για λίγο στα γραφεία του συνδυσμού κατάλαβε ότι δεν υπήρχε ούτε ο στοιχειώδης μηχανισμός που θα μπορούσε να κάνει έστω και την ύστατη ώρα τη μεγάλη ανατροπή.

Η Δημοκρατική Παράταξη, η οποία στις βουλευτικές εκλογές του 2009 έλαβε ποσοστό 44,2% γνώρισε μια βαριά ήττα και είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες με στόχο την ανασύνταξή της.

Όσοι αναζητούν τις ευθύνες της ήττας στο γεγονός ότι συγκεκριμένοι συνδυασμοί δεν προσέφεραν στήριξη στον Θόδωρο Τούντα, καλό είναι να πάψουν να ασχολούνται με το Γαλάτσι, γιατί δείχνουν ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα.

Οι συμμαχίες δε χτίζονται σε μια ημέρα, αλλά σε βάθος χρόνου και έχουν ως αφετηρία τους προγράμματα, αντιλήψεις και ιδέες και όχι τη νομή της εξουσίας, γιατί η κοινωνία έχει μάτια και βλέπει και ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει.

Το ότι η επικεφαλής του συνδυασμού «Πράσινο Γαλάτσι» και ο σύμβουλος της, προτίμησαν να δείξουν με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο τον κ. Τσίρο, εξηγείται από το γεγονός ότι έχουν ακόμη την αυταπάτη πως σύντομα θα γίνουν οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ.

Ο κόσμος βέβαια κατάλαβε και γρήγορα θα δώσει την απάντηση που πρέπει, σε όποιον μπερδεύει το προσωπικό με το πολιτικό του συμφέρον.

Νέα γενιά

Ο χρόνος που απομένει έως τις επόμενες δημοτικές εκλογές, δεν είναι μακρύς, αλλά το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, είναι με ποια πρόσωπα και κυρίως με ποιες πολιτικές μπορεί να γίνει η μεγάλη υπέρβαση και το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.

Είναι προφανές ότι ωρίμασαν οι συνθήκες προκειμένου η νέα γενιά πολιτών, να βγει μπροστά, να ενώσει και να συνθέσει προτάσεις και ιδέες και να συζητήσει με όμορους πολιτικούς χώρους για να αλλάξει τις τύχες της πόλης μας.

Πράσινη συμμαχία

Χρειάζεται μια νέα δυνατή «πράσινη συμμαχία», η οποία θα τραβήξει την κόκκινη διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν και θα βάλει στην πρώτη γραμμή τη γενιά των τριαντάρηδων και σαραντάρηδων.

Το ποιος θα ηγηθεί αυτής της προσπάθειας μικρή σημασία έχει για την ώρα. Άλλωστε τους ηγέτες, τους αναδεικνύει η κοινωνία και όχι οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα κλειστά κλαμπ των μηχανισμών και των κατεστημένων.

Αυτά που μας ενώνουν, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν και εάν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε τη μοίρα αυτής της πόλης, θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αναλάβει τις μικρές ή τις μεγάλες ευθύνες που του αναλογούν.