Παναγιώτα Ψαράκη , Πρόεδρος Δ.Σ. του ΟΝΑ, δήμου Αθηναίων

Δεκαετία 1960: Μια χώρα και ένας λαός προσπαθούν να βρουν τον προσανατολισμό τους. Η αναζήτηση του προς το ζην αναγκαία αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα. Η εσωτερική μετανάστευση χωρίς κανένα σχέδιο συμβάλλει στην άναρχη δόμηση της πόλης μας επ’ ωφελεία των ήδη υπαρχόντων οικονομικά ισχυρών. Αν τότε κάποιος μιλούσε για «Μαζικό Αθλητισμό» θα προκαλούσε το γέλωτα και θα προδιέθετε στο έπακρο την σαρκαστική διάθεση του οποιουδήποτε. Ελεύθεροι χώροι ασφαλώς και υπήρχαν πολλοί, προγραμματισμός και βούληση των ιθυνόντων δεν υπήρχε.

Έτσι ξεπήδησε η ΑΛΑΝΑ. Νέοι της εποχής προσπαθούσαν να ξεδώσουν, να ξεφύγουν έστω και για λίγο από το καθημερινό πρόβλημα της ανέχειας, συναντιόντουσαν στις ΑΛΑΝΕΣ παίζοντας παιχνίδια της εποχής, αυτοσχεδιάζοντας και δημιουργώντας νέα παιχνίδια πολλές φορές. Δεσπόζουσα θέση βέβαια στα αθλήματα της ΑΛΑΝΑΣ, είχε το ποδόσφαιρο και σχεδόν όλα τα μεγάλα ταλέντα της εποχής, όλοι οι μεγάλοι παίχτες πέρασαν μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Τα χρόνια πέρασαν, η ζωή άλλαξε, ο αθλητισμός από καθαρό χόμπι και κέφι των ασχολούμενων, από ερασιτεχνικός παίρνει σιγά – σιγά ημιεπαγγελματική – επαγγελματική μορφή.

Παρά τις επιμέρους προσπάθειες που στο μεσοδιάστημα έγιναν από τις Δημοτικές αρχές και την πολιτεία για να αποτελέσει η «Μαζική Άθληση» βασικό σημείο της καθημερινότητάς μας και της πολιτιστικής μας κουλτούρας τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Να θυμίσω με την ευκαιρία ότι οι δύο λέξεις «Μαζικός Αθλητισμός» καταγράφεται ιστορικά για πρώτη φορά στο πρόγραμμα της Δημοτικής παράταξης «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ» Δημήτρη Μπέη το 1977. Το ξεκίνημα υλοποίησης του, κυρίως μετά το 1982 ήταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Σήμερα αναπολώντας το παρελθόν μπορούμε να πούμε ότι ο πρώτος σπόρος που έπεσε, είχε κάποια αποτελέσματα, το παράδειγμα της Αθήνας το ακολούθησαν και άλλοι Δήμοι, το τελικό συμπέρασμα όμως είναι ότι οι ουσιαστικοί στόχοι δεν επιτεύχθηκαν και δεν είναι η ώρα τώρα να εμβαθύνουμε περισσότερο.

Δεκαετία 2000: Η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα πια. Η δεκαετία του ”60 μοιάζει σαν φάντασμα για όσους την έζησαν. Στο χώρο του Αθλητισμού έγιναν άλματα. Ο πρωταθλητισμός έχει υποσκελίσει και ταυτόχρονα ισοπεδώσει κάθε έννοια του αθλητισμού για όλους. Ο επαγγελματισμός στο απόγειό του. Η χώρα μας συναγωνίζεται τις μεγάλες δυνάμεις στον τομέα αυτό. Όποιος τολμά να αρθρώσει κουβέντα και να εκστομίσει «μα είναι σωστό;», «μα πώς;» γίνεται παρείσακτος και περιθωριοποιείται σχεδόν απ’ όλους. Τα αποτελέσματα γνωστά, τα γνωρίζουμε όλοι μας.
2011: Τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά για να αναρωτηθεί ο καθένας μας γιατί ο τόπος μας να βρίσκεται « ή στα τάρταρα ή στους ουρανούς».Γιατί πάντα να επικρατούν ακραίες αντιλήψεις;

Έχω λοιπόν τη γνώμη ότι πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να επαναπροσδιορίσουμε αντιλήψεις, πρακτικές και νοοτροπίες του χθες στην αδήριτη αναγκαιότητα του σήμερα.

Οι πολίτες της Αθήνας έδωσαν το πρώτο σήμα, επέλεξαν Δήμαρχο της Αθήνας τον Γιώργο Καμίνη, έναν Αθηναίο Πολίτη που ουσιαστικά επαγγέλθηκε το τέλος του παρακμιακού Δημοτικού μοντέλου που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε και το ξεκίνημα μιας προσπάθειας για να γίνει η Αθήνα μας η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΔΥΝΑΜΗ, γιατί αυτό της αξίζει. Δύσκολος δρόμος ασφαλώς. Έχω τη γνώμη ότι σημαντικό στοιχείο για την υλοποίησή του στόχου μας, αποτελεί ο τομέας που ακούει στο όνομα Νεολαία, Πολιτισμός, Μαζικός Αθλητισμός. Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν μας τη συμπυκνωμένη εμπειρία του παρελθόντος, θέλουμε ειλικρινά να ανοίξουμε ένα ουσιαστικό διάλογο με τους Δημότες του 7ου Διαμερίσματος και να δούμε από κοινού στη βάση πάντα των πραγματικών δεδομένων, πως μπορούμε να δομήσουμε με την συμμετοχή όλων την υπόθεση που λέγεται «Μαζικός Αθλητισμός».

Ο Δήμος Αθηναίων και ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης λοιπόν, είναι διατιθέμενοι να πρωταγωνιστούν σ’αυτήν την υπόθεση. Χωρίς βερμπαλισμούς χωρίς ουτοπικές προσεγγίσεις ξεκινάμε τη συνεργασία μας και με όλες τις συλλογικές εκφράσεις της περιοχής, με κάθε Αθηναίο πολίτη για να αναζητήσουμε και να δομήσουμε από κοινού σε μια νέα στερεή βάση το ζήτημα του Μαζικού Αθλητισμού. Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε την πολιτεία και όλες τις θεσμικές εκφράσεις να στήσουν «ευήκοων ους» στις δικαιωματικές απαιτήσεις των πολιτών κόβοντας ταυτόχρονα «ομφάλιους λώρους» με τις πρακτικές του παρελθόντος που ιδιαίτερα οι πολίτες της Αθήνας δεν έχουν και τις καλύτερες των εντυπώσεων.