Έλενα Ζέρβα-Γκιουρτζιάν, Δημοτική Σύμβουλος Γαλατσίου

Μετά από δύο χρόνια έντονης «αυτοκριτικής», εμπεδώσαμε πλέον ότι η ευθύνη είναι συλλογική.
Μια χαρά μέχρι εδώ!
Το πρόβλημα όμως βρίσκεται αλλού. Στο ποιοι μας οδηγούν στην «αυτοκριτική».
Όλοι αυτοί που έχουν βάλει «το δάχτυλο στο μέλι», όλοι αυτοί που φοβούνται να μην τους αγγίξει η ευθύνη, όλοι αυτοί που προσπαθούν να εξιλεωθούν, φροντίζοντας να μας υποδεικνύουν ασταμάτητα την ηθική πλευρά της ζωής, έτσι ώστε να μπορέσουν να πετάξουν τη μπάλα εκτός γηπέδου.

Η μέθοδος είναι γνωστή.
Καταγγέλλουμε και κατηγορούμε ο ένας τον άλλον.
Οι πολιτικοί και οι αυτοδιοικητικοί κατηγορούν τους δημοσιογράφους, οι δημοσιογράφοι τους πολιτικούς και τους αυτοδιοικητικούς.
Οι πολιτικοί, οι αυτοδιοικητικοί και οι δημοσιογράφοι τους δημοσίους υπαλλήλους και τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα.
Αυτοί κατηγορούν τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους δικαστικούς, τους μηχανικούς, τους εργολάβους, τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Όλοι μαζί κατηγορούμε το σύστημα, που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση.
Το συμφέρον του συστήματος είναι να αναπαράγεται και να συντηρείται.
Το συμφέρον όλων των άλλων, ποιο είναι?
Να αλληλοσπαραζόμαστε, προσπαθώντας να γκρεμίσουμε το σύστημα?
Ας σοβαρευτούμε λίγο. Ο αλληλοσπαραγμός εξυπηρετεί το σύστημα και οδηγεί σε απώλειες «καίγοντας και τα χλωρά μαζί με τα ξερά».
Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά, ποιος και τι έχει φταίξει.

Ας φροντίσουν πρωτίστως οι ιθύνοντες και οι κυβερνώντες να αποδώσουν δίκαια τις ευθύνες και στη συνέχεια,

Πάμε παρακάτω, για να ξεφύγουμε από το τέλμα.
Πάμε παρακάτω, αφήνοντας πίσω μας νοοτροπίες και συμπεριφορές που μας πλήγωσαν και δυστυχώς συνεχίζουν να μας πληγώνουν.
Πάμε παρακάτω, στοχεύοντας στο κοινό καλό και στο Ελληνικό συλλογικό συμφέρον.
Πάμε παρακάτω, υπερβαίνοντας τους εαυτούς μας σκεπτόμενοι τις γενιές που έρχονται, όπως ακριβώς έκαναν και οι πρόγονοί μας.
Τα οράματα, οι αξίες και τα συνθήματα «Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία, Κράτος Δικαίου, Κοινωνική Αλληλεγγύη» της Μεταπολίτευσης, ας υιοθετηθούν από τη νέα γενιά και όχι μόνον, και συνδυάζοντάς τα με τις απαιτήσεις του σήμερα, για αξιοκρατία, Εθνική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια μέσα στην Ευρώπη, να γίνουν πράξη.

Έτσι πράγματι, μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, παρά αυτά που μας χωρίζουν.