Σπύρος Μπογδάνος, δήμαρχος Παξών

Ένας μικρονησιωτικός Δήμος, όπως ο δικός μας, αποτελεί μια αυτοδιοικητική μονάδα, που απέδειξε ότι παρ όλη τη μικρότητα, τον περιορισμό υπηρεσιών, την εξάρτηση από τις υπηρεσίες της Κέρκυρας, την έλλειψη καλής συγκοινωνιακής σύνδεσης το χειμώνα κλπ, κατόρθωσε να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.

H επίλυση βασικών υποδομών (Κέντρο Υγείας, δίκτυα ύδρευσης, αφαλατώσεις, εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού, υπό ολοκλήρωση δίκτυα αποχέτευσης, σχολικές μονάδες, γήπεδο κλπ), η προστασία του περιβάλλοντος (Νατούρα 2000, Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους, Ειδικές Κανονιστικές Αποφάσεις, Μελέτη ΣΧΟΟΑΠ,  Ανακύκλωση κλπ) και η παραγωγή πολιτισμού (Φιλαρμονική, Ωδείο, Μουσείο, Πινακοθήκη, Βιβλιοθήκη, Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής, Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής κλπ) αποτέλεσαν τους τρεις βασικούς άξονες που έθεσε ως προτεραιότητα η Δημοτική Αρχή.

Η στέρηση των θεσμοθετημένων πόρων αλλά και η συνεχής ασύμμετρη περικοπή των ΚΑΠ είναι ένα πρόβλημα, που θα επηρεάσει και το δικό μας Δήμο. Δεδομένων δε και των σφαλμάτων του Καλλικράτη, για τα οποία καθόλου δεν ασχολήθηκε έμπρακτα κανείς, οι προοπτικές, όσο αισιόδοξοι και αν είμαστε, δεν μπορεί να είναι ευοίωνες.
Η οικονομική κρίση είναι ένα φαινόμενο παροδικό, η κρίση όμως αξιών, η καταστρατήγηση των κανόνων, η αδιαφορία και η άγνοια πολλές φορές, της Κεντρικής Εξουσίας, έχουν μια συνέχεια μέσα στο χρόνο και σε αυτό οφείλεται κατά το μείζον η σημερινή κατάσταση - κατάντια.
Μια απόφαση προγραμματικής σύμβασης προ Καλλικράτη μεταξύ Δήμου και Περιφέρειας ήταν ικανή για να λειτουργήσουν και να ολοκληρωθούν όλα τα τεχνικά μας έργα. Τώρα θέλουμε για την ίδια σύμβαση 4 αποφάσεις Δ.Συμβουλίων και δυο επικυρώσεις από την Αποκεντρωμένη που είναι στην Πάτρα. Μέσος όρος τέσσερις μήνες. Αντίθετα για τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου ισχύει το προ Καλλικράτη καθεστώς. Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;

Μιλάμε για ανάπτυξη και το ίδιο το κράτος την εμποδίζει. Το νομοσχέδιο για τα Υδροπλάνα παραμένει στο συρτάρι του Υπουργού Μεταφορών πλέον των τριών ετών και ακόμη δεν στάλθηκε για ψήφιση στη Βουλή, παρ όλες τις υποσχέσεις. Γιατί στερούν τα νησιά μας από την εύκολη και σίγουρη επικοινωνία, ιδιαίτερα το χειμώνα; Εμείς ζήσαμε την εμπειρία πέντε χρόνια και ξέρουμε τι σημαίνει, πόσο βελτιώθηκε η προσπελασιμότητα, ανέβηκε η κίνηση ιδιαίτερα το χειμώνα, εξέλιπε το αίσθημα της απομόνωσης, η μετάβαση σε νοσοκομείο σε ώρα ανάγκης ήταν σίγουρη και ένα νέο είδος τουριστικής κίνησης αναπτύχθηκε.

Τα λιμάνια μας εξαρτώνται από τον Οργανισμό Λιμένα Κέρκυρας και παρόλο που ο Καλλικράτης προβλέπει Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία δεν μας αποκόβουν από αυτό, παρ όλες τις προσπάθειες τα τελευταία δέκα χρόνια. Πως θα λειτουργήσουν τα λιμάνια με εκ του μακρόθεν διοίκηση και χωρίς ένα άτομο προσωπικό; Εάν ξεπουληθούν δε, όπως φαίνεται, καταλαβαίνει κανείς ότι θα ζητάμε άδεια στους ιδιώτες για να μπορέσουμε να πατήσουμε το πόδι μας στο νησί μας κατά την άφιξή ή την αναχώρησή μας, αφού και οι ζώνες παραλίας, που αποτελούν κομμάτι του αστικού ιστού,  δεν μας ανήκουν.

Αυτή την Ελλάδα της παρακμής υπηρετεί η Αυτοδιοίκηση και αυτή την πατρίδα προσπαθεί να κρατήσει όρθια, όταν κάποιοι την πιέζουν για να τελματώσει και να βουλιάξει. Γι΄ αυτό προσπαθούν την Αυτοδιοίκηση, με τα μέτρα που λαμβάνονται, να την εξαφανίσουν, αναγκάζοντάς την  να χρεοκοπήσει. Η Αυτοδιοίκηση όμως έχει χρέος να σταθεί δίπλα στους δημότες και να βρει τρόπους και πόρους για να τους στηρίξει στην παρούσα κατάσταση, εξάλλου ας θυμηθούμε στην Ιστορία ότι η Αυτοδιοίκηση λειτούργησε και σε περιόδους που το κράτος είχε καταλυθεί είτε εκ των έξω είτε εκ των έσω. Οφείλει να δώσει τον αγώνα της και να παραμείνει παρούσα, ζώσα και ενεργή.