Οι τελευταίες ημέρες αποκάλυψαν
νέα στοιχεία για τον πλανήτη γη και τα αναφέρουμε ανά ήπειρο.
Αμερική: Είναι δυνατόν;
Και όμως, οι
«κακοί» αμερικάνοι έχουν πολίτες που περπατάνε στους δρόμους, συμμετέχουν σε λαϊκές εκδηλώσεις όπως οι μαραθώνιοι και σκοτώνονται όπως όλοι οι αθώοι της γης από μια έκρηξη κάποιων…
Ευρώπη: Μποϊκοτάζ στις Φράουλες Μανωλάδας
Υπάρχουν σε αυτή τη χώρα μετανάστες οι οποίοι δουλεύουν κάτω από δυσχερείς συνθήκες και οι οποίοι δεν πληρώνονται αντίθετα
τους σκοτώνουν λες και άνοιξε η κυνηγετική περίοδος; Και βγάζουν
και αίμα; Και
δεν είναι αυτοί οι
κακοί που
κλέβουν σκοτώνουν και «μολύνουν» την πατρίδα μας; Να δείτε που θα προκύψει τις επόμενες μέρες η ανάγκη να στηριχτεί η φράουλα Μανωλάδας (και καλώς πρέπει να γίνει αυτό), αλλά οι δολοφονίες θα ξεχαστούν μέχρι την επόμενη φορά γιατί τη βία την έχουμε συνηθίσει δε μας κάνει εντύπωση…άλλωστε οικονομική κρίση έχουμε όχι άλλου είδους. (ένα παγωμένο αεράκι μας χτυπάει).Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμο και εκεί να αποδωθούν.
Δήμος Ναυπακτίας
Κάποιος συμπολίτης μας ,προφανώς με αντικειμενικές αδυναμίες που άπτονται της ιατρικής επιστήμης, επιτέθηκε με έναν μπαλτά στον Δήμαρχο γιατί ήθελε το ιδιωτικό του νεκροταφείο…Ευτυχώς χωρίς αίματα έληξε το θέμα
http://www.airetos.gr/default.aspx?pageid=8396
Κυριακή 21 Απριλίου
Αιματοβαμμένη ημέρα για τη χώρα με πολλές εκδηλώσεις όπως αυτή
http://www.airetos.gr/default.aspx?pageid=8371 για τον νεοναζισμό. Δυστυχώς θα παρακολουθήσουμε ότι δείξουν τα ιδιωτικά κανάλια γιατι η ΕΡΤ δεν…απεργία.
Προσοχή στους ελεύθερους σκοπευτές και μη…
Το κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω είναι
το αίμα που είναι κόκκινο και είναι επιστημονική ανακάλυψη για αυτούς
που στο μυαλό τους;;;; πιστεύουν στη φυλετική ανωτερότητα και το διαρκές μίσος απέναντι στους «δυνατούς».
Επίσης σε όλες τις περιπτώσεις παραπάνω το κράτος δε λειτούργησε προληπτικά αποτελεσματικά , με σκληρές,τραυματικές ως τελεσίδικες συνέπειες για τους πολίτες.
Έτσι γίνεται όμως όταν ανεβαίνουμε στο σκαμπό, ακουμπάμε τα χέρια μας στο μπαρ, κοιτάμε τους καθρέφτες, φτιαχνόμαστε βλέποντας τον εαυτό μας και συμπεριφερόμαστε ως «προπονητές» ποδοσφαίρου (κυρίως, αλλά και παντός είδους βέβαια) ποτέ όμως δεν καθόμαστε στο τραπέζι να μιλήσουμε με κάποιον απέναντι και να τον ακούσουμε γιατί πολύ απλά την «έχουμε ακούσει».