Ένας άλλος Σταυρίδης

Ένας άλλος Σταυρίδης , ο Νίκος, ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο με την παράσταση «Λοβιτούρα» το 1929 σε ηλικία 19 ετών και την τελευταία του ταινία τη γύρισε το 1972 με τίτλο «Πως καταντήσαμε  Σωτήρη».
 
Ένας άλλος όμως Σταυρίδης , ο Στέλιος του ΤΑΙΠΕΔ σε άρθρο του τον Ιούνιο του 2012 με τίτλο «Σύγχρονο επιχειρείν με κοινωνική ευαισθησία» ξεκινάει δανειζόμενος τη σοφία

«Η ζωή είναι μία ηχώ. Ό,τι στέλνεις αυτό λαμβάνεις πίσω. Ό,τι σπέρνεις αυτό θερίζεις. Αυτό που δίνεις αυτό παίρνεις».
 
Προσθέτουμε εμείς τη συνέχεια της σοφίας  «Ότι βλέπεις στους άλλους υπάρχει σε εσένα.
Θυμήσου, η ζωή είναι μια ηχώ. Πάντα επιστρέφει σε εσένα.
Αυτό που σκέφτεσαι επίμονα, θα επιμένει να υπάρχει πάντα στη ζωή σου»
 
Ο μεν πρώτος Σταυρίδης, ο ηθοποιός , καταξιώθηκε από το λαό και με μεγάλο κόπο, ο δε δεύτερος ο τεχνοκράτης μετά την πορεία του στον ιδιωτικό τομέα επιβλήθηκε με πρωθυπουργική απόφαση και ανέλαβε την  τύχη της δημόσιας περιουσίας.
 
Στον πρώτο λέμε ένα ευχαριστώ απλά. Όσο για τον δεύτερο μετά και τις δηλώσεις του στη Νορβηγία (περί προτροπών για σεξουαλικές πράξεις, φτου δε βγαίνει και η μετάφραση σωστά) απαντάμε και εμείς με μία σοφία «Ποτέ μη μετανιώνεις. Αν είναι καλό, είναι υπέροχα! Αν είναι κακό, είναι εμπειρία!».