Από καταβολής κοινωνιών, σημασία είχε ποιος χρώσταγε τι σε ποιον και τι βία μπορούσε ο πιστωτής να ασκήσει πάνω στον υπερχρεωμένο ώστε να του πάρει αυτά που έκρινε ότι είχε λαμβάνειν.
Πράγματι, κάθε σχέση εξουσίας, κάθε κοινωνική σύγκρουση πλούσιων-φτωχών και εξουσιαστών-εξουσιαζόμενων ανέκαθεν έκρυβε πίσω της τη σύγκρουση πιστωτών-οφειλετών.
Το Πτωχευτικό Δίκαιο μιας χώρας, συνεπώς, αποτυπώνει την φάση, την ισορροπία, αυτής της εξελισσόμενης σύγκρουσης στη συγκεκριμένη φάση της Ιστορίας της χώρας.
Κάθε Πτωχευτικός Νόμος είναι εργαλείο αναδιανομής περιουσιών στα χέρια των ισχυρών, που συνήθως γράφουν τους νόμους.
Ιδίως στις σύγχρονες κοινωνίες της αγοράς, το Πτωχευτικό Δίκαιο είναι ακόμα πιο σημαντικό καθώς το ΧΡΕΟΣ είναι αυτό που κινεί τη ραγδαία Συσσώρευση Κεφαλαίου και για αυτό η Χρεοκοπία για τον καπιταλισμό, είναι ό,τι η Κόλαση για τον Χριστιανισμό, άκρως δυσάρεστη, αλλά και άκρως απαραίτητη – για να το πω απλά, χωρίς χρεοκοπία το καπιταλιστικό σύστημα δεν δουλεύει.
Θυμάστε το δόγμα Σόιμπλε και τρόικας ότι τα χρέη είναι ιερά; Μου επανέλαβε «ένα χρέος είναι ένα χρέος είναι ένα χρέος» και του απάντησα ότι πρόκειται για άποψη που απλά δεν συνάδει με τον καπιταλισμό.
Για σκεφτείτε το έστω ότι ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΣΟΙΜΠΛΕ έτσι που κάθε χρέος αποπληρωνόταν. Ο τραπεζίτης τότε δεν θα είχε λόγο να διστάσει να δίνει δάνεια σε όποιον τα ζήταγε. Τότε το χρέος θα γινόταν βουνό που θα μας πλάκωνε όλους.
Ακριβώς επειδή η συντεταγμένη χρεοκοπία είναι απαραίτητη για την λειτουργία της αγοράς χρήματος, ο καπιταλισμός πήρε «τα πάνω του» μόνο όταν στα μέσα του 19ου αιώνα έκλεισαν οι Φυλακές-Χρέους και εισήχθη η έννοια της ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ.
Σε καπιταλιστικές χώρες το Πτωχευτικό Δίκαιο έγινε πιο φιλικό προς τους οφειλέτες, ο καπιταλισμός «πέταξε». Παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Έστω ότι έχεις πάρει στεγαστικό δάνειο 500 χιλιάδες για να αγοράσεις σπίτι των 600 χιλιάδων. Έρχεται μια κρίση, τα εισοδήματά σου μειώνονται, η τιμή του σπιτιού πέφτει στις 300 χιλιάδες κι εσύ δεν μπορείς να αποπληρώσεις το δάνειο ακόμα και να πουλήσεις το σπίτι σου. Αν θέλεις, φορτώνεις τα πράγματά σου σ’ ένα φορτηγό, περνάς από την τράπεζα που σου έδωσε το δάνειο, τους δίνεις τα κλειδιά του σπιτιού λέγοντας «δεν μπορώ να σηκώσω το βάρος αυτού του δανείου» και φεύγεις χωρίς να χρωστάς τίποτα.
Το βασικό; Η τράπεζα δε μπορεί να σε κυνηγά να σου πάρει άλλα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να έχεις. Να γιατί στην Αμερική η οικονομία είναι πιο δυναμική απ’ ότι στην Ευρώπη. Επειδή η πτώχευση δεν είναι καταδίκη να τρέχεις στα δικαστήρια μια ζωή ή απώλεια ό,τι έχεις και δεν έχεις. Έτσι, ο χρεοκοπημένος γυρνά σελίδα κι η οικονομία συνέρχεται πιο γρήγορα.
Στις Προγραμματικές του Δηλώσεις, ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε ότι θα φέρει ένα νέο Πτωχευτικό Νόμο που θα δίνει δεύτερη ευκαιρία. Δυστυχώς, όπως τόσα άλλα, δεν το εννοούσε.
Ας ξεκινήσουμε με το θέμα της συνυπευθυνότητας, αν σας ζητήσω 1 εκ. ευρώ δάνειο και μου το δώσετε τότε η μισή ντροπή δική σου η μισή δική μου, η μισή ευθύνη δική σου η μισή δική μου. Αυτό σημαίνει συνυπευθυνότητα, φρένο στον άκρατο δανεισμό και στην υπερχρέωση.
Πού είναι η συνυπευθυνότητα πιστωτή-οφειλέτη στο Ν/Σ σας; ΑΠΟΥΣΑ!
Αντί ο Νόμος σας να μας οδηγήσει σε μια κατάσταση πιο κοντά εκείνης των ΗΠΑ, κοιτάξτε – σε γενικές γραμμές – τι νόμο πάτε να ψηφίσετε. Ένα νόμο που σε μια χώρα όπου το δημόσιο χρέος το οποίο οι δικές σας κυβερνήσεις, κ.κ. της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ γιγάντωσαν, σε μια χώρα που, ως αποτέλεσμα της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ του Δημοσίου που εσείς φέρατε και την οποία ΕΠΕΚΤΕΙΝΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ, το 2060, με τα 4 δικά σας Μνημόνια, έπεσε στην αυτοτροφοδοτούμενη δίνη του μη βιώσιμου Χρέους, της Υπερφορολόγησης, της Λιτότητας, της Ύφεσης, των Έλλειμμάτων και ενός ακόμα Λιγότερο Βιώσιμου Χρέους.
Σε τούτη τη χώρα, στην οποία ούτε καν ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει μετά τη μετατροπή σε Απέραντη Φυλακή Χρέους, σε Χρεοδουλοπαροικία, φέρνετε έναν Νόμο που δημιουργεί σήμερα πολλές, εκατοντάδες μικρές Φυλακές Χρέους, εντός των οποίων κινδυνεύουν να εντοιχιστούν το 81% των επιχειρήσεων και 600 χιλιάδες νοικοκυριά.