Μανώλης Αντωνάκος*: Οι επιπτώσεις του άρθρου 20 ν 4387/16 στη συμμετοχή συνταξιούχων στη Τοπική Αυτοδιοίκηση

* Γενικός Γραμματέας Δήμου Μοσχάτου Ταύρου


Από τη ψήφιση του νόμου 4387/16 ,γνωστού ως νόμου Κατρούγκαλου έχουν γραφτεί αρκετά αφού ο νόμος αυτός αφορά το ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα στη χώρα μας.

Εκτός όλων των άλλων ζητημάτων που μπορεί κανείς να σχολιάσει για τον συγκεκριμένο νόμο ,με αφορμή τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές του Μαίου του 2019 θα ήθελα να επισημάνω από αυτοδιοικητική σκοπιά τα εξής :
Στους Δήμους που προήλθαν από συνένωση με το νόμο 3852/10 (ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ) δημιουργήθηκαν οι Δημοτικές Κοινότητες όπου σε αυτές όπως και σε κεντρικό επίπεδο στους Δήμους εκλέγονται Τοπικά Συμβούλια.
Αν και θεωρητικά τουλάχιστον το πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ που ψηφίστηκε από τη προηγούμενη Βουλή σκοπό είχε την ενδυνάμωση των τοπικών κοινοτήτων με τη δυνατότητα μάλιστα συγκρότησης ξεχωριστών ψηφοδελτίων για κάθε Κοινότητα , δυστυχώς το άρθρο 20 του νόμου 4387/16 απέτρεψε πολλούς συμπολίτες μας ιδιαίτερα σε επαρχιακούς δήμους να θέσουν υποψηφιότητα για τα Τοπικά Συμβούλια στις Δημοτικές Εκλογές του Μαίου 2019
Πιο συγκεκριμένα:
Στις μικρές κοινότητες η πλειονότητα των κατοίκων που διαμένουν είναι συνταξιούχοι. Εάν λοιπόν ένας συνταξιούχος έθετε υποψηφιότητα και εκλεγόταν Πρόεδρος στη Κοινότητα του, τότε κινδύνευε να ανασταλεί η καταβολή της σύνταξης του. Αυτό γιατί η μικρή αποζημίωση με τη μορφή εξόδων κίνησης που θα ελάμβανε από το Δήμο του, προκειμένου να καλύπτει δαπάνες μετακίνησης προς την έδρα του Δήμου για την άσκηση των καθηκόντων του , θεωρείται μισθός .Έτσι θα έπρεπε ο συνταξιούχος να προβεί σε επιλογή αποδοχών. Με λίγα λόγια θα ήταν υποχρεωμένος να επιλέξει είτε να ανασταλεί η καταβολή της σύνταξης του , είτε να μην λαμβάνει τα έξοδα κινήσεως τα οποία προσδιορίζονται με βάση τη χιλιομετρική απόσταση της κάθε κοινότητας από την έδρα και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μισθολογική αμοιβή.
Αυτό είναι όχι μόνο παράλογο, αλλά λειτουργεί και ήδη λειτούργησε αποτρεπτικά στην συμμετοχή πολιτών για την ανάδειξη Τοπικών Συμβουλίων.
Αν θέλουμε λοιπόν να μιλάμε για ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών όχι μόνο δεν πρέπει να παρεμποδίζεται η συμμετοχή των πολτών αλλά χρειάζεται να παρέχονται και περισσότερες δυνατότητες ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να ενδυναμώνεται στην υπηρεσία των πολιτών.
Μπορεί λοιπόν αυτή η δικλείδα όπως ισχύει πλέον με το νόμο 4483/17 να αφορά τους Δημάρχους και τους Αντιδημάρχους αλλά δεν πρέπει να ισχύει ούτε για τους Προέδρους Κοινοτήτων που δικαιούνται εξόδων κίνησης αλλά ούτε και για τους Προέδρους Δημοτικών Συμβουλίων και Νομικών Προσώπων Δήμων οι οποίοι λαμβάνουν μια μικρή αποζημίωση η οποία επ΄ ουδενί δεν μπορεί να θεωρηθεί μισθός ώστε να τίθεται θέμα επιλογής.
Το Υπουργείο Εσωτερικών πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή την αντι-αυτοδιοικητική διάταξη άμεσα σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας τροποποιώντας το άρθρο 20 ν 4387/16 για τους παραπάνω λόγους που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση , καθώς και όσους άλλους λόγους έχουν τεθεί για τα προβλήματα που δημιουργεί το παραπάνω άρθρο όπως για παράδειγμα ο διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης των απασχολούμενων συνταξιούχων ανάλογα με το φορέα απασχόλησης τους στο δημόσιο η στον ιδιωτικό τομέα .